Pelgrims op dezelfde reis, strijdend tegen kanker
Als Teun van Vliet speciaal voor haar het boek over zijn leven heeft gesigneerd, trekt ze ons naar zich toe, buigt voorover en fluistert in onze oren. Haar stem klinkt als het gedempte geluid van de zee tussen de luisterende palmbomen door. Haar blik is versluierd met mist en regen, maar toch, haar zachte, warme handen voelen aan als de zon. Onlangs heeft ze haar dochter van 15 jaar verloren. Hersentumor. Daarom is ze hier. Om te fietsen voor het goede doel, KWF Kankerbestrijding. En om Teun van Vliet te ontmoeten, die dezelfde ziekte op zo’n wonderbaarlijke manier heeft overleefd. Haar geluk heeft een hoog prikkeldraadgehalte. Maar ze gaat door. Ze moet doorgaan. Vanwege haar man en natuurlijk vooral voor haar andere kind, dat gehandicapt is.
Zijn gezicht getuigt van een hoog kwakkelgehalte, te veel nacht, te weinig zon. Hij heeft een sterk gevoel voor ingetogenheid. En ook hij verzet zich niet meer tegen de opwellende tranen als hij Teun van Vliet vertelt over zijn geliefde, die ook aan die vreselijke ziekte is overleden. Drie vrienden staan hem bij, spreken troostende woorden, want troost is wat velen hier nodig hebben. Troost, begrip en vooral ook hoop. Hoop op een betere toekomst, op betere behandelmethodes, op minder dodelijke slachtoffers. Al is het dan voor hun of voor hun dierbaren te laat, in het land van de hoop is het nooit winter. En als er in de toekomst nieuwe en betere behandelmethodes worden ontdekt, dan zorgt dat in elk geval voor een verlate balsem op hun zo beproefde ziel.
Wielrennen is over het algemeen een machowereld, waar getuigenissen van zwakheid niet serieus worden genomen. Oud-profwielrenner Teun van Vliet weet daar alles van, kent die wereld immers van binnenuit. Maar ook hij laat zijn tranen nu gewoon over de wangen rollen, want wie weet er beter dan hij wat deze mensen allemaal mee maken, moeten doorstaan? Drie keer heeft hij de dood onder ogen gezien, de laatste keer, inmiddels alweer bijna vijf jaar geleden, kreeg hij zelfs te horen dat hij nog maximaal één jaar had te leven. Glioblastoom Multiforme Graad IV, de ergste hersentumor in zijn soort.
Maar ook dit jaar is hij dus weer ‘gewoon’ bij de Ride for the Roses. Om middels deze fietstocht opnieuw geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. De Ride for the Roses (een initiatief van Lance Armstrong) is inmiddels een begrip binnen de Nederlandse wielerwereld. In de ‘cycletour’ wordt er van start tot finish gereden door een groot peloton van duizenden wielrenners met een gemiddelde snelheid van 28 tot 30 kilometer per uur. Dit onder volledige politiebegeleiding en over een afgezette weg.
Op een sportieve, gezonde en plezierige manier bezig zijn en tegelijkertijd iets doen tegen kanker. Samen met duizenden anderen een sportieve prestatie leveren. Als manier van kankerbestrijding. Ter nagedachtenis aan iemand die aan kanker is overleden. Als steun in de rug van iemand die tegen kanker vecht. Of gewoon omdat je het doel een warm hart toedraagt. Teun van Vliet is er dit jaar ook als ambassadeur van de nieuwe stichting Topsport for Life, een initiatief van een aantal (ex)topsporters, die zich inzetten voor mensen met een levensbedreigende ziekte. Het is hun doel om mensen die zeer ernstig ziek zijn een in alle opzichten ‘beter’ leven te geven.
Teun is het boegbeeld van Topsport for Life. Hij heeft vandaag, ondanks zijn beperkingen, 55 kilometer meegefietst en gaat daarna nog eens alle tijd nemen voor een signeersessie voor zijn boek ‘Drank, vrouwen, de koers en de dood’, waarvan de opbrengst naar het goede doel gaat. Schrijven kan hij amper meer, maar hij doet het toch. ,,Voor wie is dit bedoeld? Voor Ingrid?” Met engelengeduld probeert hij de letters van de naam te schrijven.
Er staat dan ook al snel een lange rij voor de stand van Topsport for Life. Vooral nadat hij op het grote podium heeft gestaan. Waar de film van het liedje, dat ex-profvoetballer Bjorn van der Doelen over Teun van Vliet heeft gemaakt, wordt vertoond. Waar de kleine, grote man een lange en almaar aanzwellende ovatie in ontvangst mag nemen. Mooie emoties zijn het gevolg. Zowel op het podium als in de zaal, waar velen Van Vliet als een voorbeeld zien. Ook al omdat hij ondanks alles nog steeds zo positief in het leven staat.
Vaak staat Teun van Vliet fier overeind in een oceaan vol twijfels, maar hier, in dit gezelschap mag en durft hij zichzelf ook te laten gaan. Want in de hallen van de bloemenveiling FloraHolland in Venlo hebben zich allemaal ‘pelgrims’ verzameld op dezelfde reis. Sommigen hebben betere wegenkaarten dan anderen, maar allemaal hebben ze ‘iets’ met kanker. Ruim tienduizend mensen zijn er speciaal met hun fietsen voor naar Limburg gekomen. Zij brengen ruim acht ton voor elkaar. Geld dat deze keer is bedoeld voor onderzoek naar dikke darmkanker.
Nederland heeft, zo blijkt aan het einde van een lange dag, als de rij voor de stand van Topsport for Life nog steeds niet afneemt, maar weer eens, zijn eigen Lance Armstrong. Teun van Vliet neemt voor iedereen de tijd, troost waar getroost moet worden, lacht waar gelachen wordt, toont begrip, huilt en is bovenal een van hun. Pelgrims op dezelfde reis. Strijdend tegen kanker.
Voor meer informatie over Topsport for Life of voor het bestellen van door Teun van Vliet zelf gesigneerde boeken zie: www.topsportforlife.nl