Het programma ‘Een Vandaag’ ging vanavond dieper in op de misbruikzaak rondom de 27-jarige onderwijsassistent Stefan P. uit Huizen, die veel groter is dan aanvankelijk werd gedacht. P. wordt naast ontucht ook verdacht van ernstig seksueel misbruik. Het gaat daarbij vooral om blinde en verstandelijk gehandicapte kinderen.

Uit de reportage bleek dat Stefan P. al in 2010 in beeld was als zedenverdachte. Omdat dit destijds niet tot een veroordeling leidde, kon hij nog twee jaar langer zijn ziekelijke gang blijven gaan. De misdrijven vonden plaats in een blindenschool, een kinderdagverblijf en een instelling voor kinderen met een verstandelijke handicap. De meeste slachtoffers zijn dan ook kinderen met een visuele of verstandelijke beperking. Het jongste was pas 3 jaar.

De hele affaire doet steeds meer denken aan die rondom de een jaar oudere Robert M., die vele tientallen zeer jonge kinderen misbruikte op de crèches waar hij werkte, bij hem thuis en op oppasadressen. Ik ben op een gegeven moment gestopt met het volgen van de berichtgeving omtrent deze Robert M., want wat allemaal naar buiten kwam was simpelweg te gruwelijk voor me. Die kant zal het straks met Stefan P. ook wel weer opgaan vrees ik.

Net als bij Robert M. roept ook deze zaak weer vragen op over het toezicht en de screening van medewerkers in de hulpverlening aan kinderen. Die blijkt andermaal niet te werken. Al in 2010 was er dus een ernstig signaal over de verdachte. Toen deed de moeder van een 16-jarige jongen van de Scouting aangifte omdat haar zoon op zomerkamp door hem zou zijn aangerand.

Waarom kon hij daarna dan nog twee jaar lang ongestoord doorwerken in de kinderzorg? Omdat, zo blijkt uit de reportage van ‘Een Vandaag’, instellingen en politie geen informatie uitwisselen over verdacht gedrag en meldingen. Vermoedens en negatieve signalen, mogen niet aan elkaar gemeld worden. Dat kan alleen als er sprake is van een veroordeling. Als het kalf verdronken is dus…

Het heeft te maken met privacy en dergelijke. Zoals dat ook met die stomme balken en initialen het geval is. Al heeft Stefan P. bekend, hij is nog niet veroordeeld en tot dat het geval is zijn de media uitermate voorzichtig. Ook in de reportage van ‘Een Vandaag’ had zijn portret een balk voor zijn ogen.

De Nederlandse pers is daarin anders dan in veel andere landen. Wij zijn het land van initialen en balken. De internationale gedragscode voor journalisten rept er niet over, maar in de code van het Nederlands Genootschap van hoofdredacteuren staat dat de journalist algemene herkenbaarheid van verdachten en veroordeelden zal vermijden in al die gevallen waarin deze personen onevenredig nadeel van herkenbaarheid zullen ondervinden en bladiebla…

Wat nou voorzichtig zijn? Wat nou inbreuk op privacy, portretrecht en weet ik wat allemaal meer? Weg met die balken, naam en toenaam, breng het maar in beeld! De Nederlandse media moeten zich bij de bepaling van hun beleid louter door journalistieke overwegingen laten leiden en moeten niet zo snel bevreesd zijn gerechtelijke procedures te gaan verliezen. Waarom publiceerden diezelfde Nederlandse media trouwens wel portretten zonder balken van Marc Dutroux, die bovendien gewoon bij zijn volledige achternaam werd genoemd? Is het anders en mag het wel als iets net over de grens gebeurd is?

Natuurlijk kun je je afvragen waar ik me druk over maak. Maar op de een of andere manier wil ik de duivel in zijn ogen kunnen kijken en weten hoe hij heet.

Volgens zijn advocaten moet Stefan F. nu vooral hulp hebben. Robert M. werd, conform de rapportage van het Pieter Baan Centrum, beschouwd als verminderd toerekeningsvatbaar. Ik vind dat de daden van beide beesten, ik krijg het niet voor elkaar om ze mensen te noemen, dermate gruwelijk zijn, dat ze wat mij betreft nooit meer op vrije voeten mogen komen. En als ze dat ooit weer wel komen, want zo gaat dat nu eenmaal in Nederland, dan moeten de media dat meteen melden. Niet alleen met naam en toenaam, maar ook met het nieuwe woonadres. Zodat de ouders dan eindelijk verhaal kunnen halen.

Ik besef hoe ongenuanceerd en onchristelijk deze opmerkingen zijn. Ik heb ook altijd geleerd dat je iedereen moet kunnen vergeven en een nieuwe kans moet geven. Ik heb respect voor mensen die dat in alle gevallen kunnen en doen. Maar mij lukt dat gewoon niet in dergelijke afschuwelijke en niet te bevatten gevallen. Mijn excuses daarvoor.