Ze hebben toch al het hele jaar vakantie…
Na bijna 29 jaar is alles al gezegd, alles al geschreven. Geen energie meer verspillen aan nog een boek, aan brieven, blogs, columns, telefoontjes met lange wachttijden, extra kosten etc. Je beperken tot waar het om draait: de liefdevolle zorg voor je zorgintensieve kind.
Laat maar zitten al die ergernissen over al die onredelijkheden. Geen bureaucratisch vrijworstelen meer, want zo’n partijtje win je toch nooit. Je schiet er helemaal niets mee op. Erger je daarom niet aan mensen die uit hoofde van hun functie recht proberen te praten wat krom is. Gewoon doen wat er van je gevraagd wordt. Als het even kan op de automatische piloot. Met een grote stevige muur rondom de afdeling emoties. Want hey, na die bijna 29 jaar heb je die toch wel goed weten af te kaderen, laat je je niet meer pakken.
Dat denk je dus als ervaringsdeskundige.
Natuurlijk moest ik even diep zuchten toen er weer een brief kwam dat ik als bewindvoerder van Brigitte mijn jaarlijkse verantwoording moest afleggen. Ze weten nu toch wel allemaal hoe het zit, waarom nou elk jaar weer opnieuw? Maar goed, gewoon doen, inloggen en de bijbehorende formulieren open klikken. Kom op, maak je niet druk, je hebt dit al zo vaak gedaan.
Hey, die formulieren zijn alweer veranderd. Rustig blijven, gewoon invullen. Totaal saldo rekening 1-1-2016: € 21,54. Totaal saldo rekening 31-12-2016:
€ 21,58. Verschil 4 cent! Oeps, er klikt opeens een nieuw vakje open: ‘Moet 0 zijn, anders verschil verplicht toelichten’.
Brigitte zal op haar bankrekening toch niet 4 cent rente hebben ontvangen? Nee joh, dat zou in deze tijden veel te veel zijn. Hoe licht ik die 4 cent verschil dan verplicht toe? Ik zou het niet weten. Gewoon doorgaan met de rest, denk aan je bloeddruk. De 7 pagina’s invullen. Aantonen waarom Brigitte vele duizenden euro’s meer kost dan er aan een sterk ingekorte Wajong-uitkering binnen komt. Nog een begeleidende brief voor de rechter erbij. Een en ander afgeven aan de balie. Een ontvangstbevestiging vragen. En maar afwachten of de rechter zich erin kan vinden en niet net als vorig jaar na maanden opeens om aanvullende informatie vraagt.
Klaar weer! Zie je wel, dat viel mee. Als je je er maar op instelt kan het ook met ietsje minder emoties. Totdat er een paar dagen later opeens zo’n blauwe brief ligt. Brigitte moet aangifte inkomstenbelasting doen? Dat is voor het eerst in al die jaren. Ze heeft toch geen inkomsten? O ja, die Wajong-uitkering, waar al zo weinig van over blijft.
Met haar DigiD log ik in op de belastingsite. De gegevens zijn al ingevuld. Brigitte moet belasting gaan betalen over een bedrag van 16.851 euro. Maar ze heeft in totaal maar 5.719 euro gehad?
Even aan de zorginstantie vragen hoe dat nu precies zit, zal wel een foutje zijn. Die Eigen Bijdrage is ook wel heel erg hoog. Werd haar verblijf niet al betaald door ZIN (Zorg In Natura), dat in de plaats kwam van het PGB? Waarom moet de zorginstantie dan nog eens zo enorm veel van haar Wajong-uitkering hebben? Of haal ik nu iets door elkaar? Wij betalen toch werkelijk bijna alles gewoon zelf, uit onze eigen ouderlijke zakken? Gelukkig komt er snel en duidelijk antwoord. Dankjewel.
De zorginstantie krijgt dat geld niet, we moeten bij het CAK zijn.
Alle lijnen zijn bezet, een ogenblik geduld alsjeblieft… Er volgt uiteindelijk een lang gesprek, wat mij niet echt helderheid geeft. Van haar 16.851 euro Wajong houdt het CAK 11.132 euro in als Eigen Bijdrage Wonen. En wat mijn argumenten ook zijn, wat ik ook kan tegenwerpen en aantonen, dat zijn gewoon de kille cijfers en als ik meer wil weten moet ik bij het UWV zijn.
Dit gesprek kost 4 cent per minuut naast de gewone belkosten, met een starttarief van 4,5 cent. Alle lijnen zijn bezet… Ik had me de tijd kunnen besparen, want: “Wij van het UWV betalen alleen uit, wat het CAK daarvan inhoudt is hun besluit, dus daarvoor moet u bij het CAK zijn.”
Dat waren we al. Rustig blijven.
Toch ook maar de Belastingdienst bellen dan. Waarom moet Brigitte na al die jaren opeens aangifte doen? En waarom moet ze inkomstenbelasting betalen over een bedrag dat, zonder dat ze het te zien krijgt, automatisch weer door het CAK wordt ingehouden?
Keuzemenu. De 3 intoetsen, want dat is: andere vraag. Volgende keuzemenu. Bij 6 komt eindelijk weer de keuze andere vraag. Nog een volgend keuzemenu, het derde alweer. De 2 intoetsen deze keer. En het burgerservicenummer.
Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogenblik geduld alsjeblieft. Na 10 minuten en 32 seconden wordt de verbinding zomaar opeens verbroken. Ach ja, ook dat kennen we wel uit het verleden. Gewoon opnieuw beginnen.
Waarom doe ik dit eigenlijk vraag ik me, terwijl ik dit schrijf, af? Want: “Of u het nou linksom draait of rechtsom, die 16.851 euro zijn inkomsten van uw dochter.”
“Ook als ze die helemaal niet heeft gehad, als er maar 5.719 euro van overblijft?”
“Ja, uw dochter moet over die 16.851 gewoon inkomstenbelasting betalen.”
“En waarom moet dat nu opeens, was dat andere jaren niet zo?”
“Pfff, daar zou ik echt geen antwoord op kunnen geven, dat gaat volstrekt willekeurig, misschien is dit er via een steekproef zo uitgekomen.”
Los van dat geminimaliseerde Wajong-bedrag heeft Brigitte in 2016 trouwens ook nog een paar honderd euro vakantiegeld gekregen. Ik moet, als dat wordt gezegd, meteen denken aan Mark Rutte, die onlangs nog met een stalen gezicht voor de camera zei dat hij niet begreep waarom mensen met een uitkering ook nog eens vakantiegeld zouden moeten krijgen.
Die hebben immers het hele jaar al vakantie.
In de brief aan de rechter legde ik uit dat de eigen uitgaves voor Brigitte na aftrek van haar Wajong-inkomen nog altijd zo’n kleine tienduizend euro meer zijn dan wat er ‘binnenkomt’. Maar dat telt niet. De Belastingdienst ziet dat ze inkomen heeft en nu is ze dus ‘volstrekt willekeurig’ aangewezen om daar ‘netjes’ belasting over te betalen. Dat het leeuwendeel van dat geld bij de voordeur al meteen wordt ingehouden door het CAK doet hier niet ter zake, want al ziet ze het niet, het staat toch op naam van mevrouw B.J.W. Bindels.
Eigenlijk had ik me dat dagje bellen en om uitleg vragen kunnen besparen. En gewoon meteen de belastingformulieren moeten gaan invullen. Wat krom is krijg je niet recht gepraat. Ook dat zou ik na bijna 29 jaar moeten weten.
Winst is deze keer in elk geval dat ik al die telefoontjes keurig netjes heb gevoerd, dat ik met twee woorden heb gesproken en dat ik niet in mijn emoties ben geschoten. Wat kunnen al die mensen die bij het UWV, het CAK of de Belastingdienst werken er immers aan doen? Zij volgen gewoon de wetten en regels die ze door de Overheid is opgelegd. Waarom zou ik over dit soort zaken dus nog blogs of columns schrijven als het toch niets verandert? Het risico bestaat dan alleen dat ik als een zeurpiet word afgeschilderd. Daar heb je hem weer…
Dat ik er toch ben ingetrapt, dat het uiteindelijk toch weer te zeer bij me binnen is gekomen, komt door die woorden van onze premier Rutte, die ik opeens weer voor me zag terwijl hij zo strijdvaardig en wijsneuzerig in de camera keek. Toen het woord vakantiegeld viel en ik daaraan dacht schoot ik tenslotte helaas toch weer in de emoties. De bekende druppel.
Ze hebben toch al het hele jaar vakantie… Binnenkort vertrekken wij met Brigitte voor tien dagen naar Frankrijk. De drukte van anderen op Dagbesteding slopen haar. Ze kan daar heel slecht tegen, slaapt vaak heel slecht, heeft veel behoefte aan extra rust. Die proberen wij haar hier thuis elk weekend, als ze per etmaal vaak vijftien uur aan een stuk door slaapt, en soms met extra ‘midweekjes’, te geven. Maar dat is blijkbaar niet genoeg. Een specialist van de zorginstantie constateerde een tijd geleden al dat Brigitte door alle prikkels op Dagbesteding tegen overspannenheid aan zat.
Daarom straks even tien dagen helemaal niets, geen overbodige prikkels etc. voor haar. Alleen maar knuffelen en tutten met haar ouders, het liefst met een zwembad erbij. Broodnodig. De rest van het jaar heeft ze dan weer ‘vakantie’. En daar betalen wij natuurlijk graag voor meneer Rutte c.s.