Hij zou vandaag aan maar liefst 70 sportjournalisten worden gepresenteerd. Ze zaten allemaal klaar om kennis te maken met de nieuwe aanwinst van Nottingham Forest. Trainer Steve McClaren was in zijn nopjes dat hij de topper had weten binnen te halen.
Een van de duurste aankopen ooit voor Nottingham Forest, maar de vleugelspeler was een groot talent en zou zijn geld ongetwijfeld dubbel en dwars waard zijn. Ook ADO Den Haag was blij. De eredivisieclub zou immers maar liefst 2,5 miljoen euro voor hem ontvangen. Het was, kortom, een voetbaltransfer uit het boekje.
Alle partijen hadden afgelopen vrijdag al een akkoord bereikt en, niet onbelangrijk, Everybody was Happy. Tot vandaag zo kort voor de presentatie. Want al kon Haagse Wesley in Engeland vele malen meer verdienen dan thuis bij die club achter de duinen, hij besloot op het allerlaatste moment toch maar alles af te blazen. Tot verbijstering van de Britten, zijn eigen agent én ADO Den Haag.
Na een dagje rondkijken in de Engelse midlands concludeerde Wesley Verhoek dat alles er perfect was geregeld en ook geweldig uit zag. Maar… hij was er nog geen dag of hij kreeg al heimwee!
’Wesley is erg close met zijn familie en gaf aan dat-ie het toch niet zag zitten om de mensen die hem zo dierbaar zijn achter te laten voor een vertrek naar Engeland’, schreef de Nottingham Evening Post vanavond.
Alles en iedereen reageerde teleurgesteld. En de hoofdrolspeler zelf? Die zei, dat hij het echt had geprobeerd, dat hij zelfs had gesproken met een psycholoog die Nottingham Forest in allerijl had opgetrommeld, maar dat hij er geen goed gevoel bij had. Hij wilde toch liever in zijn eigen Den Haag blijven, bij zijn eigen clubje.
Het buitenlandse avontuur waar iedere Nederlandse voetballer van een beetje niveau zo van droomt is dus niet aan Wesley Verhoek besteed. Zelfs niet in voetbalwalhalla Engeland. “Ik zal nu wel door 99 procent van de mensen in Nederland voor gek worden verklaard. Maar geld maakt niet gelukkig voor mij’’, zei hij zojuist voor de camera’s van de NOS. En de eerste reacties op internet liegen er inderdaad niet om. Verhoek wordt ‘een watje’ genoemd, ‘een verschrikkelijke aansteller’, ‘een moeders papkindje’.
Ik behoor in elk geval tot die 1 procent die daar anders over denkt, hoop dat dit er meer zullen zijn en dat de pers de komende dagen geen karaktermoord gaat plegen op Wesley Verhoek. Ik vind het enorm dapper van hem dat hij zijn eigen gevoel volgt.
Iedereen is de schepper van zijn eigen geluk. Haagse Wesley weet dat zijn geluk een hoog prikkeldraadgehalte zal hebben als hij huis en haard verlaat. Hij is nu eenmaal geen avonturier en laat zich ook niet verleiden door een pak geld.
Natuurlijk, hij zal daardoor nooit die absolute topvoetballer worden die hij had kunnen worden. Maar wat is daar mis mee? Het is ietsjes minder, mag het? Ik neem mijn petje af voor Wesley Verhoek. Als Harrie Jekkers zijn grootste hit nog niet had geschreven, zou hij het ongetwijfeld nu doen. Als ode aan die voetballer die zijn eigen, echte gevoel volgde:
O, o, Den Haag
Mooie stad achter de duinen »