Vandaag lekte HET AKKOORD uit en de verkiezingsstrijd kan nu dus echt beginnen. Ik heb naar aanleiding van mijn vorige blog -en de vele reacties daarop- Tweede Kamerleden van de politieke partijen aangeschreven. In de stille hoop wat meer duidelijkheid te krijgen over de partij waarop ik straks zou kunnen gaan stemmen. Helaas, de reacties vielen tegen en kwamen bovendien uit een hoek die ik niet had verwacht.

‘Dank voor uw mail en mooie weblog! U kunt op mijn steun en inzet rekenen. Bijgevoegd stuk heb ik opgesteld en gisteren herzien.’ Dit schreef mevrouw Esmé Wiegman-Van Meppelen Scheppink, lid van de Tweede Kamerfractie van de ChristenUnie. Nooit gedacht om vanuit die hoek een reactie te krijgen. Maar dank u wel, mevrouw Wiegman-Van Meppelen Scheppink!

Ook Jeanine Hennis-Plasschaert (lid Tweede Kamer VVD) reageerde. ‘Ik stuur het hierbij door naar mijn collega, en woordvoerder in dezen Tamara Venrooy-van Ark.’ Een reactie dus, dat wel, maar daar bleef het bij, want deze Tamara zweeg vervolgens in alle talen. Zoals zovelen zwegen, vooral degenen waar ik het niet van verwachtte.

Grote woorden over hoe de zorg wordt aangepakt hoorde ik vandaag van bij voorbeeld de PvdA, van Diederik Samson.

Beste Diederik, toen het ging over de kernramp van Fukushima was ik erg blij met je. Niemand kon zo goed uitleggen wat er aan de hand was en wat de gevolgen waren als jij. Ik hing aan je lippen, bedankte je meer dan eens voor je helderheid. Maar nu je leider van de PvdA bent is Fukushima, begrijpelijk, heel erg ver weg, oninteressant en dus onbelangrijk, al eet ik nog steeds geen verse zeewier uit Japan. Blijkbaar is voor jouw partij ook de individuele stem van het volk niet meer belangrijk. Het gaat immers nu vooral om het grote geheel.

Met loze beloftes moeten er zieltjes worden gewonnen voor de partij, die ooit, alweer lang geleden helaas, de mijne was. Breng mijn dank over aan Mariette Hamer. Voor het niet eens de moeite nemen om te reageren.

Beste Alexander Pechtold. Ook D’66 heeft z’n mond vol van een sociale samenleving. Maar de werkelijkheid is hetzelfde als bij de PvdA. En breng mijn dank voor jullie zwijgen over aan Boris van der Ham.

Beste Emile Roemer, tja, wat kan ik nu over jullie zeggen? Jullie komen in woorden en beloftes zo enorm op voor de gehandicapte en zieke, oudere medemens. Als ik de Stemwijzer invul kom ik altijd weer bij jullie terecht. Maar helaas: woorden zijn het en woorden blijven het. Ook hier geen daden. En de groeten aan jullie Kamerlid Ronald van Raak.

Beste CDA, ach arme CDA. Dankjewel Ger Koopmans voor het zwijgen. Dat doen jullie al zo lang, zwijgen en verzwijgen.

Tot slot: Lieve Jolande Sap. Op jou en jouw Groen Links had ik de laatste tijd echt enige hoop gevestigd. Ik stond zelfs op het punt om van Emiel Roemer naar jou over te stappen. Maar ja, jij hebt het nu vooral druk met ‘Bammetje’ Tofik Dibi. Ik begrijp dat wel, het is nogal een drukke tegenstander en dat nota bene in eigen kring.

Bam!, zei Tofik deze week. Waarmee hij momenteel als geen ander helder maakt waar het in de politiek vooral om draait: Ego’s, enorme ego’s! En loze beloftes. Je zal, beste Jolande, maar op zo’n manier worden aangevallen door knul Dibi…een mes in je eigen rug… tja… dan valt alle zorg voor de zorg toch echt wel in het niet.

Wat moet je met teksten als deze? Lezen, weggooien? Ik weet het ook niet. Massaal de verkiezingen boycotten misschien? Dat zou mooi zijn, maar het zal niet veel helpen en ook niet gebeuren, vrees ik. Nieuwe politiek bestaat niet Tofik Dibi! Het is hooguit een nieuwere versie van de oude politiek. Waarbij het ook nu weer niet om het gevoel van het volk gaat, maar om jouw ego.

Vraag dat volk wat er moet gebeuren met de zorg in Nederland en 99,999 procent zal hetzelfde zeggen. Alleen zal dat dus niet gebeuren. Wat er ook wordt beloofd, de zwakkeren in de samenleving zullen altijd worden aangepakt, of de wind nu van rechts of van links waait. Vooral dat laatste vind ik frustrerend.

Oude politiek, nieuwe politiek, eigenlijk is er in al die jaren helemaal niets veranderd: het is en blijft gaan om zieltjes winnen voor de verkiezingen en om te grote ego’s. En daarna zien we wel verder.

Wie kan er het beste slap ouwehoeren? Wie kan het beste de kiezers verleiden en misleiden? Bam, zegt Tofik Dibi. Ai, denk ik dan, weer iemand die zichzelf opblaast. Te veel kikkers, te weinig mensen in de Nederlandse politiek. Kwaak!

Als het om geen woorden maar daden gaat kom ik nog steeds niet verder dan Feyenoord! Maar dat is helaas geen politieke partij.