Soms zeggen beelden meer dan woorden. De blikken in de ogen van de ouders als ze hun kind zien vliegen zijn allesomvattend. Maar wat me het meest raakte tijdens de familiedag gisteren van onze stichting Buddies, waren twee kleine momenten tijdens deze grootse dag.
Jasiu is twaalf jaren jong. Zijn vader heeft de ongeneeslijke en onherroepelijk dodelijke ziekte ALS. Pa mag vliegen, hij zelf ook. Nu verwacht je van een kind van 12 dat hij vooral met dat vliegen bezig is. Spannend! Je gaat die windtunnel in waar twaalf krachtige turbines je omhoog blazen zodat je zweeft als alleen een vogel dat kan. Gaaf toch?
Maar Jasiu is in eerste instantie vooral met zijn vader bezig. Als papa Dick met zijn rollator naar de ‘ring’ rond de windtunnel gaat is hij een en al behulpzaamheid. En als hij op de stoel zit te wachten op zijn beurt, pakt de zoon de hand van de vader vast en knijpt er zachtjes in.
Dick vliegt even later zoals hij nog nooit heeft gevlogen. Op zijn eigen vleugels! Jasiu kijkt toe en geniet. Pas daarna, als pa weer veilig en wel op zijn stoel zit, springt hij zelf de windtunnel in om zijn moment van gewichtloosheid te ervaren. Dan kijkt Dick trots naar zijn zoon en vergeet Jasiu even de zorgen van alledag.
Het andere moment is die zorgzame en vertederende blik van Sophie. Zij is niet de ‘echte’ zus van Okke, 10 jaar en vanwege de spierziekte Duchenne gekluisterd aan zijn rolstoel. Met heel zijn familie is Okke helemaal vanuit Haaksbergen naar Roosendaal gekomen, een ritje van ruim twee uur.
De broers Siep en Joep gaan met hem sky diven, pa René en ma Angelie ook. En natuurlijk mag Sophie, de dochter van vriendin Silvia en door iedereen ‘de grote zus’ van Okke genoemd, ook ‘de lucht in’. Menig volwassene kan een voorbeeld nemen aan de bijzondere en liefdevolle manier waarop zij, zelf nog zo jong in jaren, zich deze hele dag over Okke ontfermt.
Met Buddies hadden we al ‘Tussen Hemel en Aarde’. Ernstig zieke patiënten als een soort ‘laatste wens’ een gratis parachutesprong laten maken. Dankzij Skydive Rotterdam groeide dit uit tot een indrukwekkend evenement.
Indoor Skydive Roosendaal bood aan om zoiets ook ‘binnenshuis’ te willen doen en uiteraard grepen wij van Buddies dat met beide handen aan. We gaven er bovendien een extra dimensie aan door er een echte familiedag van te maken.
Bij ernstig zieke mensen draait meestal automatisch alles om degene die niet lang meer heeft te leven. De partner en de kinderen dragen doorgaans de daaruit voortvloeiende zorg met liefde. Maar het leek Buddies een goed idee om juist ook hen een keer een ‘uitje’ te gunnen.
Dat werd dus Indoor Sky Diving. Met z’n allen! Niet alleen voor de zieke, maar ook voor zijn/haar dierbaren. Het werd een bijzondere dag. Waarop iedereen kon ervaren hoe het is om te vliegen en om even het gevoel te hebben dat er ‘helemaal niets aan de hand is’. Een dag van samenzijn, van samen even alles vergeten en gewoon samen plezier hebben.
‘Vliegen als een vogel, tussen de wolken, net als zij. Vliegen op je eigen vleugels, tussen de wolken wilde jij’. De muziek van het bekende liedje moest je er zelf bij bedenken, want de turbines van Indoor Skydive Roosendaal overstemden elk ander geluid. Maar eigenlijk had je er ook geen muziek bij nodig, want de ‘schitteringen’ in de ogen van de deelnemers overstemden alle mogelijke akkoorden.
Vraag het maar aan Jan, ook lijdend aan die vreselijke ziekte ALS. Hij is pas 42, maar weet dat hij niet veel ouder zal worden. In Roosendaal genoot hij van zijn eigen ‘vlucht’. Maar wie hem daarna opzij van de turbines zag staan, kon zien dat hij misschien nog wel meer genoot van het ‘zweven’ van zijn vrouw Maaike en zijn kinderen Myrthe (9) en Jesse (8). En van Saar (4), zijn jongste, die op de tribune glunderend en enthousiast zwaaiend toekeek.
Op dat moment waren zij even de hoofdpersonen en Jan vond het prima zo. “Ik heb”, zei Myrthe, “al vaak gedroomd dat ik kon vliegen. Die droom is nu uitgekomen”. Vader en moeder Jan en Maaike vonden het vooral ‘ontzettend gaaf’ om hun kinderen zo te zien stralen. “Bovendien”, zei Maaike, “vond ik het zelf ook geweldig. Het was echt super, ik zou zo nog een keer willen, want het is verslavend.”
“Weet je wat ook verslavend is”?, besloot Myrthe deze bijzondere dag, met prachtige gevoelens. “Deze snoepjes! Die smaken naar meer.” Er gaat op zo’n emotioneel moment toch niets boven het relativerende vermogen van jonge kinderen!
PS:
Voor meer informatie en foto’s zie: www.buddies.nu
Mailadres: info@buddies.nu