Het gehele PGB gaat al naar de zorginstantie, nog veel meer dan dat zelfs. Eigenlijk gaat vrijwel alles daar al naartoe. Terwijl fysiotherapie, vervoer en al die andere dingen toch al botweg zijn wegbezuinigd. En dan krijg je vandaag een brief dat je daar bovenop ook nog eens een nieuwe en dus hogere Eigen Bijdrage Zorg moet gaan betalen. Was 18,74 euro… en vanaf 1 februari (volgende week dus al) wordt dat opeens 575,94 (!) euro. Nee, niet per jaar, maar per maand!!! Hoeveel procent verhoging is dit eigenlijk? Wie helpt me, want ik ben even helemaal de tel kwijt, zo’n verhoging is gewoon niet meer te ‘berekenen’, laat staan te betalen?

De zorg wordt uitgekleed en slechter en slechter. Minder mensen op de werkvloer, maar ondertussen komt er toch ergens meer en meer geld binnen (leve de slimme en duurbetaalde managers). En dan moet je ook nog opeens elke maand dat soort waanzinnige bedragen zien op te hoesten. Wat volgt er nadat je je eigen huis hebt opgegeten waar je 35 jaar keihard voor hebt gewerkt? Wie of wat moet je dan nog opeten? Je eigen kind, waar je ruim 25 jaar met zoveel liefde helemaal zelf voor hebt proberen te zorgen, veel voor hebt opgegeven, tot je er zelf bijna bij neer viel en daardoor, na een kwart eeuw (mag het?), stilaan afhankelijk werd van een instantie die zich De Overheid noemt?

Ik zou bijna zeggen: Stort je massaal in de schulden, ga failliet, doe helemaal niets meer! Dan kunnen ze ook niets meer van je afnemen, je niet meer plukken, je niet meer straffen dat je het lef hebt gehad een gehandicapt kind te krijgen.

In 2012 schreef ik al een blog over wat er allemaal aan de hand was en stond te gebeuren.

Ik dacht toen nog dat ik misschien een klein beetje chargeerde, al had ik daar goede redenen toe, want de nood was toen al hoog. De werkelijkheid van 2014 is helaas dat ik dat toen nog veel te dun heb aangezet. Het bos is er al lang, het hek ook en nu zijn we toe aan die stokslagen. Misschien moeten we maar verhuizen. Naar Belgie, Duitsland of… naar Griekenland.

Ik hou van niemand meer dan van mijn kind. Van mijn liefde voor Nederland is zo stilaan niets meer over. Hoezo Oranjegevoel straks weer in Sotsji? Een rare vergelijking, ik geef het toe, maar toch… Ik gun Sven en Irene al het goud van de wereld. Voor hun zelf. Maar niet om daarna feestend op de foto te gaan met de mensen die dit alles hebben veroorzaakt.

PS: De zorginstanties hebben inmiddels de kant van de politiek gekozen. Eieren voor je geld kiezen heet dat. Dus stop nu ook eens met die bijna dagelijkse brieven te sturen, waarin jullie alle schuld bij de overheid neerleggen, want jullie werken er zelf aan mee. Jullie zijn zelf geen haar beter. Commercie voor alles. Hoezo zorg? Einde verhaal!