De Column van het Jaar

Meestal heb ik niet veel met al die eindejaarlijsten. Ze zijn niet alleen discutabel (wat als Max Verstappen straks echt meerdere wedstrijden gaat winnen en zelfs wereldkampioen gaat worden?), maar ook niet actueel. Het ergert mij als ik tijdens het overigens prachtige tv-programma Top 2000 a gogo deze week bijna dagelijks onder in beeld moet lezen dat George Michael is overleden nádat de reeks van 2016 is opgenomen. Alleen daarom wordt hij dus ‘doodgezwegen’.

Een sporter die in december wereldkampioen wordt of iets geweldigs presteert loopt elke nominatie mis. Hoe hoog zou Sylvana Simons op diverse (schaamteloze en achterbakse) lijsten hebben gestaan als eerder bekend was geworden dat deze zelfbenoemde Barack Obama van Nederland (hoe megalomaan kun je zijn?) haar ‘foute’ broeders van DENK nog stiekemer dan stiekem een mes in de rug aan het steken was?

In mijn eigen stad is Piet de Meer terecht Dordtenaar van het Jaar geworden, maar ook op lokaal niveau wordt geen rekening gehouden met opvallende gebeurtenissen en prestaties in de maand december. Op de een of andere manier doet december niet mee aan al die soms rare verkiezingen. Want je hebt ze in alle soorten en maten. Van de Sigarenroker van het Jaar tot de Dierenspeciaalzaak van het Jaar.

Als oud-journalist ben ik natuurlijk vooral benieuwd naar de Column van het Jaar. Die verkiezing bestaat blijkbaar niet. Ik ben het althans (nog) nergens tegengekomen. Vroeger was columnist een apart vak. Het was maar voor weinigen weggelegd. De laatste jaren is er een wildgroei ontstaan. Het wemelt er werkelijk van. Dat komt de kwaliteit uiteraard niet ten goede. Ook daarom zou een verkiezing van Column van het Jaar op zijn plaats zijn. Als ode aan een oud ambacht.

Zelf ben ik een liefhebber van ?zcan Akyol. En van Hugo Borst. Als hij tenminste over zijn moeder schrijft. Persoonlijk heb ik nog weleens moeite met de foto’s die bij zijn stukken staan. Wat zou zijn demente moeder als ze nog helder en fit van geest was geweest daar zelf van hebben gevonden?

In mijn eigen Drechtsteden kun je natuurlijk niet om de onvolprezen Kees Thies heen, maar ik wil het graag landelijk trekken. Tot op de dag van vandaag twijfelde ik op wie ik zou stemmen? Akyol of Borst? Een nek-aan-nek-race!

Het is tenslotte Hugo Borst geworden. Op de valreep.

Vanwege deze column van vandaag.Toen ik de kop las schrok ik eerst even, maar daarna… voor velen zo herkenbaar, zo subtiel, zo vol eenvoud: een echt juweeltje! Ik denk niet dat er morgen iemand zal zijn die dit nog kan overtreffen. Al moet je met dit soort verkiezingen natuurlijk altijd voorzichtig zijn. Het is immers nog steeds geen 1 januari.